Hou van mij
Het is alweer even geleden dat ik iets schreef voor mij blog...
Ondertussen heb ik mijn voorstelling 'Hou van mij' in schouwburg De Domijnen al gespeeld, een gezellig interview gehad bij L1radio, ben ik vrolijk les aan het geven bij Vocal Center Maastricht, heb ik een heel leuk optreden gehad in Friesland voor 800 vrouwen, een optreden in een verzorgingstehuis in Brunssum voor iets minder vrouwen en heb ik tegelijkertijd een struggle met mezelf of het wel allemaal goed gaat... of ik het wel goed doe en het wel realistisch is om dit te willen....
In de eerste blog die ik schreef heb ik gezegd dat ik wilde schrijven over de hoogte en de diepte punten... over hoe je nou eigenlijk z'n beslissing neemt om je hart te gaan volgen en hoe het daarna dan gaat.
Want om die eerste stap te zetten is natuurlijk een ding, maar om daarna vol te houden en niet bij de eerste de beste tegenslag te stoppen is een ander ding.
Ik geniet heel erg van ieder optreden dat ik mag doen, geniet nog meer van alle fijne reacties die ik krijg van bekende en onbekende mensen. Maar tegelijkertijd benauwd het ergens ook, mensen zeggen letterlijk; ,,Wat bijzonder dat je eindelijk bent waar je altijd al wilde zijn.." Natuurlijk heel lief bedoeld, maar dat is niet zo. Ik ben nog lang niet waar ik altijd wilde zijn.. Mijn weken zijn echt nog niet fulltime gevuld met de muziek, ik heb een aantal toffe optredens waar ik telkens naartoe leef en als die dan weer voorbij zijn lig ik soms wakker omdat ik bang ben dat er daarna misschien niets meer komt.
Maar natuurlijk heb ik dat zelf in de hand, ik moet telkens weer mezelf uitvinden, de telefoon pakken en mensen bellen, iets nieuws bedenken waarmee ik me kan onderscheiden van andere vocalisten, mezelf motiveren om na een afwijzing weer door te gaan en te geloven dat er wel weer iets anders op mijn pad komt.
Natuurlijk is dit wel een logisch proces, denk ik.
Niets gaat vanzelf en het is een kwestie van hard werken en vooral volhouden om uiteindelijk te kunnen zeggen dat ik echt kan leven van de muziek. Voor nu werk ik daarom af en toe nog in een chocolade winkeltje, zodat ik mijn vaste laste kan betalen, af en toe wat leuke dingen kan doen en natuurlijk omdat ik heel erg van chocolade houdt! haha
Ik schrijf dit trouwens niet omdat ik zielig ben of het allemaal niet meer zie zitten, maar ik wilde gewoon even eerlijk opschrijven hoe dit proces eigenlijk verloopt.
Dan ook natuurlijk even een hoogtepunt!!: Mijn voorstelling de De Domijnen! Jeetje wat was dat tof! Ondertussen zijn we alweer een maand verder, maar nog steeds spreken mensen me aan over de voorstelling en dat blijft toch wel bijzonder!
Deze keer was ik gelukkig niet ziek, hadden we een goed gevulde zaal, had ik twee briljante muzikanten naast me op het podium en een heerlijk theater om in te spelen! Wat heb ik genoten!!
Daarbij kwam die week ook het nieuws dat we op donderdag 25 oktober de voorstelling nog 1x gaan spelen! En wel in het prachtige Parkstad Limburg Theater, Heerlen!! De kaartverkoop gaat midden mei starten, dus hou de website in de gaten of stuur een mail met je gegevens zodat ik je op de hoogte kan houden!
Conclusie?
"Gewoon" opnieuw doelen stellen, hard werken en vooral mezelf een schop onder m'n kont geven en niet zo zeuren!
*Never give up because great things take time*
