Om weer door te gaan!

Met een reep Tony's Chocolonely (karamel zeezout) naast me, fles water aan de andere kant, mijn script verspreid over de tafel (lees; heel veel losse blaadjes met aantekeningen), mijn telefoon ergens onder deze papieren en de regen die met bakken uit de lucht komt gevallen als uitzicht, zit ik mijn blog te typen! Het is een beetje chaos... ofja creativiteit noem ik het!

'Waar geen rommel is, is geen creativiteit' zeg ik altijd tegen mijn moeder! Ik ben druk bezig met mijn voorstelling en langzamerhand begint de tijd weg te tikken, dus Sjeng, oan de geng! (Limburgs voor, Jan, aan de slag!)

Na al weken bezig te zijn met mijn script en bijna iedere dag weer aanpassingen gemaakt te hebben, verklaarde ik afgelopen zondag dat mijn voorstelling zo goed als af was!

Ik belde Cindy (een goede, kritische en vooral eerlijke vriendin!) op met de vraag of zij misschien eens naar mijn "voorstelling" wilde komen kijken. Gewoon blanco... zodat ik weet hoe het over komt op publiek.. want natuurlijk wist ik wel dat ik niet zomaar alles vanuit mijn hoofd kon opschrijven en dat dat dan een kant en klare voorstelling zou zijn. Ik moest gaan spelen en voelen waar het mis ging en wat er anders moest.

"Gewoon" even je voorstelling in de woonkamer met 1 iemand voor je neus spelen is best wel eng kan ik je vertellen... iets dat van mij is, mijn verhaal is en nog niet zoals het zijn moet.. om dat te laten zien is niet zo comfortabel... maargoed het moest even gedaan worden!

Met allerlei excuses en overbodige informatie vooraf begon ik met spelen!

Tijdens het spelen merkte ik zelf al van alles op maar ik moest doorspelen en daarna de feedback afwachten, want daar was het om te doen.

Ik had niemand anders hiervoor moeten vragen, want Cindy was ontzettend eerlijk en zei hardop wat ik eigenlijk zelf ook al aanvoelde maar waar ik stiekem van hoopte dat ik dat alleen maar dacht... Dus weer opnieuw alles aan het doorlezen met de aantekeningen erbij, liedjes wisselen van plaats, nieuwe teksten schrijven, uitproberen, weer aanpassen en gewoon doorgaan!

Het blijft spannend om een eigen voorstelling te gaan spelen en mensen 2x 45minuten te gaan boeien met teksten en muziek...

Ik blijf stemmetjes horen die zich afvragen of ik dit wel kan, wat als dit... wat als dat... komt het wel op tijd af... Maar tegelijkertijd is het ontzettend gaaf om in dit proces te zitten en iedere week iets dichterbij mijn voorstelling te komen die ik jullie op 23 september ga laten zien!

- We zullen doorgaan, telkens als we stilstaan, om weer door te gaan - | Ramses Shaffy |

23 september sta ik op het podium met mijn eigen voorstelling (een een klein beetje van Cindy)!